23 Ocak 2013 Çarşamba

California Here We Come

Hayır hayır, California'ya gitmedim, bu da bir gezi yazısı değil (keşke olsa ama, değil). Bu, blogu açtığımdan beri yazmak istediğim ancak şimdiye kısmet olan bir yazı. Ben hep böyleyimdir, benim için önemli olan şeyleri yazıya dökerken insanlar " bu muydu yani bu kadar önemli olan" der diye biraz çekinirim. Biliyorum çünkü, biri için bir şey ifade eden diğerine tamamen anlamsız gelebilir. Mesela The Oc, benim hayatımın önemli taşlarından, müziği telefonumun zil sesi olmuş, bana bir çok şeyi sevdirmiş, kafamdaki hayallerin merkezi olmuş, hala çalışma masamda fotoğrafları olan dizi..


19 Ocak 2013 Cumartesi

Evrene Mesaj



Bir önceki posttan bu yana epey zaman geçti, hala 2012'ye güle güle diyemedin mi seslerini duyar gibiyim. Oradan oraya zıplayan bir çekirge edasıyla zamanın nasıl geçtiğini anlamadım gerçekten. Neyse, size şu anki durumdan biraz bahsedeyim.

Finallerim cuma günü bitiyordu, pazartesi de proje teslimim vardı. Çok uykusuz olduğumdan perşembe çalışmam biraz geç saate kalmıştı. İki hafta önce projeyle ilgili çalışmalarımı yapmış hafta sonu son kez bakmak üzere kaydetmiştim, bütün ilgili belgeler tek klasördeydi. Perşembe gecesi o klasöre tıklamamla başımdan aşağı kaynar sular döküldü, dosya açılmıyordu! (Geçmiş zaman kullandım ama, hala açılmıyor) Bir süre şokla ekranı seyrettikten sonra sakin olup cuma günlü sınava hazırlanmam gerektiğini hatırlatmaya çalıştım kendime. Biraz dolandım evde, sakinleşmeye çalıştım. Tekrar notların başına geçtim, iki cümle okudum elektrik kesildi! İçimden "yok artık!" diye bağırsam da dışımdan bunu kendime belli etmedim, gittim el feneri aldım. El feneriyle ağır ağır çalıştım bir süre. Sonra da çok gürültülü bir jeneratör çalışmaya başladı ama normal bir gürültü değil, jeneratör adeta çalıştığım odada! Tüm konsantrasyonum gitti, o jeneratör sanki benim açılamayan dosyamı öğütüyordu. Uyumak istedim o gürültüyle onu da yapamadım. Tüm gece zombi gibi durdum ayakta, sabah da kalkıp sınava girdim.

Eve döndüğümde hala açılmayan klasör durumunda bir değişiklik yoktu. Bir sürü şey araştırdım, uyguladım sonuç çıkmadı. Arkadaşıma son halini değil de birkaç aşama öncesini atmıştım projenin, onun üstünden tekrar ilerlemek üzere onu açtım şimdi. Ama tabii tüm kaynakları ve indirdiğim tüm dosyaları kaybettim, elimde bir tek arkadaşıma yolladığım dosya var. "Tamam" dedim "iki gün ben bunu yapacağım". Sakinim sandım. Ama sonra aklıma geldi, hani evrenden ne istersek evren bize onu veriyordu? Ben evrene ne kadar kötü bir şey söylemiş olabilirdim acaba? O sırada bir şarkı ulaştı kulağıma "ben sana ne ettim yollarımı çıkmaza bağladın, üç gün güldüysem üç ömürlük ağladım.."

Merhaba haftasonu, merhaba!
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...